متــــــــاسفم

نه براـے تو که دروغ برایــــت خـــود زندگیست

نه براـے خودم که دروغ تنهـــا خط قرمز زندگیـــستــــ بـــرایم

متاسفم که چرا مزه ے عشـــــــق را

از دستـــــــــ تــــــو چشیــــدم

تا همیشه در شکـــــــــــ دروغ بودنش بمـــانم...!

متاسفم برات
کوله بار آرزوهات روی دوشت ، تا کجا ها رفتی با پای پیاده
رفتی و به هر چه خواستی نرسیدی ، متاسفم برات ای دل ساده
دل به هر کی دادی از سادگی دادی ، زندگیت رو پای دلدادگی دادی
هر جا که دیدی چراغی پر فروغه ، تا بهش رسیدی فهمیدی دروغه
عاشق و خسته و غمگین و پریشون
دل بی کس ، دلک بی سر و سامون
دل زخمی ، دل تنها و تکیده
دل گریون من ، آه ای دل گریون
متاسفم برات
کوله بار آرزوهات رو کی دزدید ، دل دیوونه به گریه هات کی خندید
عاشق و خسته و غمگین و پریشون ، دل بی کس ، دلک بی سر و سامون
تو رو با حول و ولا تنها گذاشتن ، اونا که لیاقت عشق رو نداشتن
تک و تنهایی و با پای پیاده ، متاسفم برات ای دل ساده

ترک کردن ِ آدمها هم آدابی دارد !

اگر آداب ِ ماندن نمیدانید

لااقل

درست ترکشان کنید

تا تَرَک برندارند . . .

من امشب تا سحر خوابم نخواهد برد

همه اندیشه ام اندیشه ی فرداست

وجودم از تمنای تو سرشار است

زمان در بستر شب خواب و بیدار است

هوا آرام ، شب خاموش ، راه ِ آسمان ها باز

خیالم چون کبوترهای وحشی می کند پرواز

رَود آنجا که می یافتند

کولی های جادو گیسوش شب را

همان جاها که شب ها

در رواق کهکشان ها خود می سوزند

همان جاها که اختر ها

به بام قصر ها مشعل می افروزند

همان جاها که رهبانان ِ معبدهای ظلمت

نیل می سایند

همان جا ها که پشت پرده ی شب

دختر خورشید فردا را می آرایند

همین فردای افسون ریز رویایی

همین فردا که راه خواب من بسته است

همین فردا که روی پرده ی پندار من پیداست

همین فردا که ما را روز دیدار است

همین فردا که ما را روز آغوش و نوازش هاست

همین فردا

همین فردا

من امشب تا سحر خوابم نخواهد برد

زمان در بستر شب خواب و بیدار است

سیاهی تار می بندد

چراغ ماه لرزان از نسیم سرد پاییز است

دل بی تاب و بی آرام من

از شوق لبریز است

به هر سو چشم من رو میکند فرداست

سحر از ماورای ظلمت شب می زند لبخند

قناری ها سرود صبح می خوانند

من آنجا چشم در راه توام ناگاه

تو را از دور می بینم که می آیی

تو را از دور می بینم که می خندی

تو را از دورمی بینم که می خندی و می آیی

نگاهم باز حیران تو خواهد ماند

سراپا چشم خواهم شد

شبیه برگ پاییزی پس از تو قسمت بادم

خداحافظ ، ولی هرگز نخواهی رفت از یادم

خداحافظ ، و این یعنی در اندوه تو می میرم

در این تنهایی مطلق ، که می بندد به زنجیرم

و بی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی آرد

و برف نا امیدی بر سرم یکریز می بارد

چگونه بگذرم از عشق ، از دلبستگی هایم ؟

چگونه می روی با اینکه می دانی چه تنهایم ؟

خداحافظ ، تو ای همپای شب های غزل خوانی

خداحافظ ، به پایان آمد این دیدار پنهانی

خداحافظ ، بدون تو گمان کردی که می مانم؟

خداحافظ ، بدون من یقین دارم که می مانی!!!

حلالم کن اگه میرم اگه دوری اگه دورم

اگه با گریه میخندم حلالم کن که مجبورم

نگو عادت کنم بی تو که میدونی نمیتونم

که میدونی نفسهامو به دیدار تو مدیونم

فدای عطر آغوشت برو که وقت پروازه

برو که بدرقه داره منو به گریه میندازه

برو عشقم خداحافظ برو تو گریه لالم کن

خداحافظ برو اما حلالم کن حلالم کن ...

منو حالا نوازش کن .... که این فرصت نره از دست ::

:: شاید این اخرین باره .... که این احساسه زیبا هست ::

:: منو حالا نوازش کن .... همین حالا که تب کردم ::

:: اگه لمسم کنی شاید .... به دنیای تو برگردم ::

:: هنورم میشه عاشق بود .... تو باشی کاره سختی نیست ::

:: بدون مزر با من باش .... اگرچه دیگه وقتی نیست ::

:: نبینم این دمه اخر .... تو چشمات غصه میشینه ::

:: همه اشکاتو میبوسم ....میدونم قسمتم اینه ::

::تو از چشمای من خوندی....که از این زندگی خسته ام::

::کنارت اونقدر ارومم....که از مرگ هم نمیترسم::

::تنم سرده ولی انگار....تو دستای تو اتیشه::

::خودت پلکامو میبندی....و این قصه تموم میشه::

::هنوزم میشه عاشق بود....توباشی کاره سختی نیست::

::بدون مرز با من باش....اگرچه دیگه وقتی نیست::

::نبینم این دم اخر....تو چشمات غصه میشینه::

::همه اشکتو میبوسم....میدونم قسمتم اینه::

صبر کن عشق تو تفسیر شود بعد برو 

یا دل از ماندن تو سیر شود بعد برو 

خواب دیدی که دل دست به دامان تو شد 

تو بمان خواب تو تعبیر شود بعد برو

لحظه ای باد تو را خواند که با او بروی 

تو بمان تا به یقین دیر شود بعد برو 

صبر کن عشق زمینگیر شود بعد برو

یا دل از دیده ی تو سیر شود بعد برو 

تو اگر کوچ کنی بغض خدا می شکند 

تو بمان گریه به زنجیر شود بعد برو .

به نام خدایی که در این نزدیکیست...

با مداد رنگی روز آمدنت را نقاشی می کنم

و جاده های رفتنت را خط خطی!

کسی برای من مهم نیست

بیا غلط های زندگیم را به من بگو و زیر اشتباهاتم را خط بکش

بودنت مثل دریایی مرا در بر می گیرد

آن جا که تو هستی ما هی ها هم نمی توانند ترا ببینند

چه رسد به من

وقتی تو هستی شادم

شاده شاد

ونبودت پر از دلهره و تشویش

.....

کدام صبح می آیی؟

کدام چمدان مال توست؟

کدام دست ترا به من می رساند؟

بیا که درد دلم را فقط تو می فهمی

...

تو را هیچ گاه نمی توانم از زندگیم پاک کنم

چون تو پاک هستی

می توانم تو را خط خطی کنم

که آن وقت در زندان خط هایم برای همیشه ماندگار شوی

بیا و اشتباهاتم را به من گوش زد کن

بیا که محتاج آغوش گرمت هستم

و حال آمدی و در آغوشت آروم آرومم

آرامش در کنار تو زیباست

دوست داشتنی ست

عشق است

زندگیست

...

    رو ساحل سرخ دلت اسم کسی رو حکن                                                                    

همین روزا بخاطرت به سیم آخر می زنم                                                                      

                                                   قصه عاشقیمونو تو شهرمون جار می زنم

چقدر خوشبخته اونی که تورو داره

تو دوسش داری و دستاشو میگیری

میتونی تکیه گاهش باشی هر لحظه

با رویاهات داری دنیاشو میگیری

چقدر خوشبخته و اینو نمیدونه

که با تو زندگی کردن چقدر خوبه

تو اونجا شادی آرومی پر از عشقی

من اینجا تو دلم تردید و آشوبه

همه دنیای من مال تو بودن بود

حالا دیگه تورو داشتن یه رویائه

باید باور کنم سهم من این بوده

دلم بی تو چقدر خاموش و تنهائه

تو اونقدر خوبی که هر کی تورو داره

کنار تو براش دنیا بهشت میشه

همیشه توی این عشقای نافرجام

مقصر دست سرد سرنوشت میشه

تورو هرگز نداشتم اما میدونم

اونی که پیشته خوشبخت ترین میشه

براش با درد و غصه موندنم کم کم

با لبخند تو دیگه سخت ترین میشه

چقدر خوشبخته اونی که تورو داره

چقدر تلخه من اینجا بی تو آواره م

تو خوشبخت باش و من اینجا بدون تو

میشینم تا ابد روزامو میشمارم